ÖZET

Amaç:

Yoğun bakım ünitelerinde uzun yatış, maliyetin artması, kaynakların kullanılması, hasta mortalite ve morbiditesi ile sonuçlanan ciddi bir problemdir. Bu çalışmada yoğun bakım ünitesinde yatış süresinin uzamasına etki eden faktörlerin tartışılması amaçlandı.

Gereç ve Yöntem:

2015-2017 yılları arasında 14 günden uzun yatan 219 hasta retrospektif olarak incelendi. Yaş, cinsiyet, yatış nedeni, yatış süresi, mekanik ventilasyon süresi, renal replasman tedavisi ihtiyacı, trakeotomi, kan transfüzyonu ihtiyacı, inotropik ve vazopresör ilaçların kullanımı ve tanımlanmış enfeksiyon varlığının yatış süresi üzerine etkileri incelendi.

Bulgular:

Uzun yatan hasta oranı tüm yatışların %14,56’sı idi. Yaş ortalaması 64,74±18,18 yıldı ve kalış süresinin uzamasında belirleyici bir faktör olarak bulundu (p=0,006). Erkek hastaların oranı %63,47 idi ve tüm hastaların %67,58’si cerrahi dışı nedenlerden dolayı kabul edilmişti. Cinsiyet (p=0,73) ve yatış nedeni (p=0,629) yatış süresini etkileyen faktörler olarak saptanmadı. Yüksek APACHE II skoru (p=0,000), mekanik ventilasyon süresi (p=0,025), renal replasman tedavisi (p=0,000), trakeotomi (p=0,25), inotropik ve vazopresör ihtiyacı (p=0,015) yoğun bakım ünitesinde uzun yatış süresini etkileyen diğer faktörler olarak belirlendi. Mortalite tüm uzun yatışlarda %67,13, yatış süresi 30 günden fazla olan hastalarda %85,04 idi. Yatış süresi uzamış hastalarda mortalite anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,004).

Sonuç:

Birçok nedenden dolayı yoğun bakım hastalarının yatış süreleri uzamakta ve bu durum yoğun bakım kaynaklarının verimli kullanılamamasının önemli nedenlerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Palyatif ve ara bakım ünitelerinin geliştirilmesi ve evde bakım hizmetlerinin yaygınlaştırılmasının yoğun bakım yatak uygunluk oranlarının arttırılmasında büyük rol oynayacağı kanısındayız.