ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada; yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) izlenen komatöz hastaların yakın takibi ile beyin ölümüne gidiş sürecinin araştırılması, beyin ölümü tanı sürecindeki epidemiyolojik ve klinik özellikler, mevcut prosedürlerin farklı aşamalarındaki zamanlamanın önemi hakkında verilerin ortaya konulması amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem:

Bu çalışma tek merkezli, prospektif, kesitsel bir çalışma olarak planlanmıştır, 2015-2017 tarihleri arasında YBÜ’de tedavi gören, sedasyon almaksızın nörolojik muayenesinde Glasgow koma skor <8 olarak tespit edilen hastalar çalışmaya dahil edilmiştir.

Bulgular:

Beyin ölümü tanısı alan 79 hastadan 34’ünün (%43) ailesi organ bağışı için onay verebileceğini belirtti. Ancak, bu hastaların sadece 26’sı (%32,9) gerçekten bağışçı oldu. Organ bağışını onaylanan grupta, beyin ölümü beyanıyla aile ile organ bağışı hakkında görüşme süresi [ortanca 12,5 (5-60) dakika], organ bağışına izin vermeyen gruba göre daha kısa bir süreye sahipti [ortanca 30 (2-60) dakika] (p=0,019).

Sonuç:

YBÜ’lerinde beyin ölümüne ilerlerken koma skoru düşük olan hastaların dikkatle izlenerek, ailelere ayrıntılı bilgi verilmesinin ve aile ile organ bağışı görüşmesinin beyin ölümü bildiriminden sonra en kısa sürede yapılmasının organ bağışı oranları artırabileceği düşüncesindeyiz.