ÖZET

Amaç:

Koronavirüs hastalığı 2019’un (COVID-19) dünya çapında yayılması, günlük rutinlerimizde ve iş hayatımızda ani ve dramatik değişikliklere neden oldu. Sağlık çalışanları pandemi sürecine uyum sağlamaya çalışarak hastaları, kendilerini ve ailelerini COVID-19 enfeksiyonundan korumaya çalıştılar. Çalışmamız, COVID-19 pandemisinin yoğun bakım ünitelerinde ve ameliyathanelerde ön saflarda görev yapan sağlık çalışanları üzerindeki erken dönem psikolojik etkilerini araştırmayı amaçlamaktadır.

Gereç ve Yöntem:

Bu kesitsel tipteki çalışma, pandemi sırasında COVID-19 yoğun bakım ünitesinde ön saflarda görev yapan 125 sağlık personeli ile yüz yüze gerçekleştirildi. Çalışmamızda sağlık çalışanlarının depresyon ve stres düzeylerini ölçmek için beck depresyon envanteri ve algılanan stres ölçeği kullanıldı.

Bulgular:

Katılımcıların %73,6’sı kadın, %52,8’i hemşire ve %28’i pandemi yoğun bakım ünitesinde çalışmaktaydı. Ortalama yaş 34,17±7,72 yıl idi. Düşük stresli grupla karşılaştırıldığında, yüksek stresli grup, istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek sıklıkta kadınlardan oluşuyordu.

Sonuç:

Ne yazık ki tarih, pandemilerin kaçınılmaz olduğunu ve bu zor zamanlarda birbirimize yardım etmemiz gerektiğini göstermektedir. Sağlık çalışanlarının stres faktörlerinin erken belirtilerinin anlaşılması onları travma sonrası bozukluktan korumaya yardımcı olabilir. Bu dönemde sosyal mesafe virüsün bulaşmasını yavaşlatmanın anahtarıydı, ancak sağlık sektörü çalışanlarının artan kaygısına yol açtı. Sağlık çalışanlarında anksiyete ve depresyon erken belirtilerinin anlaşılması, onları tükenmişlik sendromu ve travma sonrası stres bozukluğu gibi ciddi sağlık sorunlarından koruyabilir.