ÖZ
Amaç
Yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) tanı ve tedavi yöntemlerindeki gelişmeler sayesinde yaşam süresi uzamış olan onkolojik hasta sayısı artmaktadır. Hasta ve ailelerinin hekimlerin yararsız bulduğu tedaviyi talep etmeleri, en yaygın etik kurul konsültasyon nedenlerinden biridir. Uygulanan tedavinin yararsız olup olmadığına karar vermek için her ne kadar klinik kriterler kullanılsa da bu konudaki sorunların aşılmasında tek başına yeterli değildir. Bu çalışmanın birinci amacı ülkemizdeki terminal dönem maligniteli hastalarda uygulanan futil tedaviye dikkat çekerek futilite oranını azaltmak için gerekli stratejileri belirlemeye yardımcı olmak, ikinci amacı ise YBÜ’de uygulanan futil tedavinin sağlık sistemine getirdiği maliyeti belirlemektir.
Gereç ve Yöntem
01 Aralık 2020-31 Aralık 2021 tarihleri arasında yoğun bakımda takip edilen maligniteli 127 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. On sekiz yaş ve üzeri malignite tanılı, onkologlar tarafından palyatif tedavi önerilen, inoperabl, terminal evre, metastatik malignitesi olan Evre-4 hastalar, nafile tedavi alan hastalar olarak kabul edilerek bu çalışmaya dahil edildi.
Bulgular
YBÜ de tedavi edilen 127 onkolojik hastanın 98’ine futil tedavi uygulandığı görüldü ve bu hastalarda mortalite oranı %86,73 (n=85) olarak tespit edildi. Mortalite oranı yüksek olan bu hastaların yoğun bakımda yattıkları süre boyunca nafile tedavinin sağlık sistemine maliyeti 1,071 yoğun bakım günü ve 187.907,4$ idi.
Sonuç
Yapılacak ilgili yasal düzenlemeler ile etik konsültanları tarafından terminal dönem onkolojik hastaların değerlendirilerek bakım protokollerinin belirlenmesi ile birlikte ara YBÜ’lerinin açılması ile hastaların yaşamlarının son dönemini kaliteli bir şekilde geçirmesi sağlanabilir.