ÖZ

Amaç

DKA (Diyabetik ketoasidozis) hastalarında salin (%0.9 NACI) ve dengeli kristaloid (İsolen veya Laktatlı ringer) solüsyonlarının avantaj ve dezavantajlarının karşılaştırılması amaçlandı.

Gereç ve Yöntem

Çalışma 2013 ve 2023 yılları arasında erişkin yoğun bakıma ünitesi (ICU)’ne kabul edilen 129 DKA’lı hasta içerisinden orta-şiddetli DKA mevcut olan 80 hasta (salin=31, dengeli=49) üzerinde retrospektif olarak gerçekleştirildi.

Bulgular

DKA resolusyon süresi salin ve dengeli grubunda benzerdi [12(6-16), 9(7-12), p=0.539]. İstatistiksel olarak salin grubunda dengeli grubuna göre DKA rezolüsyonu sonrası bakılan kan klor düzeyi daha yüksek (115±5.5, 110.8±4.4, p<0.001) ve anion gap değeri ise daha düşüktü [5.9(3.9- 10.6), 9.7(7.0-12.0), p=0.005]. Salin grubunda DKA resolusyonu sonrası kan potasyum düzeyleri normalden düşüktü [3.4(3.1-3.6), 3.6(3.2-4.0), p=0.088]. Salin ve dengeli grubu arasında 1 aylık mortalite oranları [0(0), 2(4.1), p=0.524], renal replasman tedavi ihtiyacı [1(3.2), 2(4.1), p=1.000] ve ICU kalış saati [46 (32-70), 44 (36-68), p=0.961] açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu.

Sonuç

İlk resusitasyon sıvısı olarak salin veya dengeli kristaloid solüsyonun seçiminin DKA resolusyon süresi, mortalite oranı ve ICU kalış süresi üzerine bir etkisi yoktur. Bununla birlikte dengeli elektrolit solusyonları daha az yan etki profiline sahiptir.