ÖZ

Amaç

Çalışmamızın amacı, gebeleri retrospektif olarak değerlendirerek koronavirüs hastalığı (COVID) pnömonisi ile mortalite, hastaların bağışıklama durumları arasındaki ilişkiyi ortaya koymak ve ilk ekstrakorporeal membran oksijenasyonu (ECMO) deneyimlerimizi sunmaktır.

Gereç ve Yöntem

Araştırma, 1 Mart 2020 ile 1 Aralık 2021 tarihleri arasında yoğun bakım ünitesinde takip ve tedavi edilen toplam 37 gebe/postpartum COVID-2019 olgusunun dosyaları taranarak gerçekleştirildi. Hastaların yaşları, sistemik komorbiditeleri, aşı detayları, klinik ve laboratuvar özellikleri kaydedildi ve analiz edildi. Hastalar sağkalanlar (grup 1; n=17) ve eksitus olanlar (grup 2; n=20) olarak 2 gruba ayrıldı ve sonuçlar istatistiksel olarak karşılaştırıldı.

Bulgular

Çalışmamızda 37 hastanın 17’si (%45,9) hayatta kaldı (grup 1) ve 20’si (%54,1) öldü (grup 2). Medyan gebelik haftası 31 hafta olup, yoğun bakım yatış süresi 9 gündü. Yoğun bakım ünitesine yatış günü [polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) pozitifliğinin (+) kaçıncı günü] ve sezeryan süresi [polimeraz zincir reaksiyonu (PZR) pozitifliğinin (+) kaçıncı günü] ortalama 8. gündü. Dokuz (%24) hasta ECMO ve mekanik ventilasyon desteğinde takip edildi, bu hastaların 6’sı (%66,6) eksitus oldu. Üç (%33,3) sağ kalan hasta sekelsiz taburcu edildi. Otuz yedi gebe/postpartum hastanın 36’sı aşısızdı.

Sonuç

Gebelerde aşı ile bağışıklamaya öncelik verilmelidir, ECMO COVID-19(+) gebe hastalarda oksijenlenmenin düzenlenmesinde etkili olabilir.