Amaç:
Bu çalışma ile yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) SARS-CoV-2 enfeksiyonu ile gebelik birlikteliğinin klinik sonuçlarının incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışma retrospektif gözlemsel bir çalışma olarak tasarlandı. Yerel etik kurulun etik onayının ardından ülkemizde genç COVID-19 vaka sayısının arttığı bir dönemde çalışma yürütüldü. Çalışmaya alınan hastalar üçüncü basamak yoğun bakım ünitemizde takip edilen gebe/ lohusa hastalardır.
Gereç ve Yöntem:
Çalışma retrospektif gözlemsel bir çalışma olarak tasarlandı. Yerel etik kurulun etik onayının ardından ülkemizde genç COVID-19 vaka sayısının arttığı bir dönemde çalışma yürütüldü. Çalışmaya alınan hastalar üçüncü basamak yoğun bakım ünitemizde takip edilen gebe/ lohusa hastalardır.
Bulgular:
Çalışmaya alınan 35 gebenin yaş ortalaması 29,57±4,36 idi. Doğumların 21’i (%80,8) erken doğumdu. On iki (%34,3) hastaya invaziv mekanik ventilasyon (IMV) uygulandı ve bu hastaların 5’i (%41,7) kaybedildi. Yirmi altı (%74,3) hastaya sezaryen (C/S) uygulandı. Ekstrakorporeal membran oksijenasyonu (ECMO) ihtiyacı olan 5 (%14,3) hasta ve sürekli renal replasman tedavisi (CRRT) ihtiyacı olan 3 (%8,5) hasta vardı. 26 doğum için 28 günlük yenidoğan ölüm oranı %3,8’di. Yoğun bakımda anne ölüm oranı %14,3 oldu.
Sonuç:
COVID-19 tanısı ile yoğun bakımda izlenen gebe hastalarımızda erken doğum oranı yüksekti. Gebe kadınlarda klinik ve radyolojik progresyon nedeniyle, C/S yaptırmak için maternal sonuçların daha iyi olduğu herhangi bir gebelik haftasını belirtmek zordur. İnvaziv mekanik ventilasyon mortalitesi gebe olmayan hastalara göre daha yüksek olmadığı için uygun hastalarda gebelik devam etse de etmese de endotrakeal entübasyondan kaçınılmamalıdır. Çalışma grubunda aşıları tam olan hastaların bulunmaması gebelikte aşılamanın koruyucu etkisini ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelimeler: COVİD-19, gebelik, SARS-CoV-2, yoğun bakım ünitesi, ekstrakorporeal membran oksijenasyonu